روش فناوری تحول سازمانی، دنباله‌رو تئوری‌های رایج مدیریت و روش‌های آموزشی و مشاوره‌ای متداول نبوده و در نوع خود منحصر به‌فرد می‌باشد.
تمركز کلیه روش‌های آموزشی و مشاوره‌ای متداول که آن‌را آموزش اطلاعاتی می‌نامیم، بر محتوا است (Content) - چه کاری بکنیم، چه کاری نکنیم، اضافه كردن دانش، به دست آوردن مهارت و تخصص، تعویض استراتژی و یا بايدها و نبايدها.
تمركز روش فناوری تحول که آن‌را آموزش تحولی می‌نامیم، بر بستر (Context) یا چهارچوب ذهنی است كه محتوا در آن شکل می‌گیرد؛ به عبارت دیگر آموزش تحولی، گشایش‌های جدیدی در «کسی که هستیم» و «کاری که می‌کنیم» (رفتار ما)، ایجاد می‌کند که در حوزه آموزش اطلاعاتی در دسترس نبود.

     مثال بستر:
     کلمه «قرمز» از بستر «رنگ»، آبی دیده می‌شود،
     از بستر «لغت»، «قرمز» خوانده می‌شود،
     از بستر قوانین راهنمایی‌ و رانندگی، «ایست» شنیده می‌شود.

روش‌های «آموزش اطلاعاتی» و «آموزش تحولی» هر دو ارزشمند و به نوبه خود اثرگذار هستند. اما هر کدام از این آموزش‌ها در حوزه متفاوتی کار می‌کنند.

در روش آموزش تحولی، از طریق گفت‌و‌گوها و تمرین‌ها، فضایی‌را تولید می‌کنیم که در آن مدیران به بستر کنونی مدیریت آگاه شده، از آن عبور می‌کنند و بستر نوینی برای مدیریت، سازمان و کار خلق می‌کنند. این بستر نوین، سطح تازه‌ای از نوآوری، خلاقیت و اثرگذاری را میسر می‌کند که نتایج ماورای تصور، بازده طبیعی آن است.
به طور خلاصه، در اینجا تمایز بین «دانستن» و «تحولِ وجود» مورد نظر است. یعنی تمایز بین این‌که مدیران محتوایی‌را به عنوان «دانش» یاد گرفته‌اند، یا از طریق تحول بستر «وجودشان» تحول یافته‌است.
برای مثال، اگر شما در مورد شنا چندین کتاب بخوانید و چندین فیلم ببینید، با همه دانشی که کسب کرده‌اید، ممکن است بتوانید ساعت‌ها در مورد شنا سخنرانی کنید، اما باز هم در استخر غرق می‌شوید؛ از طرف دیگر اگر 2 ساعت با یک مربی شنا کار کنید، در آب غوطه‌ور می‌شوید و ناگهان می‌بینید که در حال شنا کردن هستید.